Dyskopatia kręgosłupa szyjnego z punktu widzenia biomechaniki.
Dyskopatia kręgosłupa szyjnego z punktu widzenia biomechaniki.
Charakterystyka zabiegów fizjoterapeutycznych stosowanych w leczeniu pacjentów z zaburzeniami czynnościowymi narządu żucia
W artykule opisano zabiegi fizjoterapeutyczne stoso
wane w leczeniu pacjentów z zaburzeniami czynnościo
wymi narządu żucia. Przedstawiono cele fizjoterapii, do
których zaliczamy: usuwanie i łagodzenie bólu, zmniej
szanie nadmiernego napięcia i aktywności mięśni, ak
tywowanie mięśni o zmniejszonym napięciu lub mięśni
atroficznych, polepszenie koordynacji ruchowej układu
mięśniowo – nerwowego i mobilizacja ograniczonych
ruchów w stawach.
Opisano również inne formy fizjoterapii, do których
zaliczamy ciepłolecznictwo, krioterapię, elektroterapię
i kinezyterapię czyli leczenie ruchem.
Należy zaznaczyć, że powyższe zabiegi stanowią me
todę wspomagającą podstawowe leczenie protetyczne
pacjentów z zaburzeniami czynnościowymi narządu żu
cia, szczególnie postaci bólowych. Istotny jest jednak
wybór metod leczenia fizjoterapeutycznego, etap cho
roby, na którym zostaje ono wdrożone oraz kolejność
zaplanowanych zabiegów. Ich różnorodność gwarantu
je szerokie możliwości zastosowania w leczeniu pacjen
tów z dysfunkcją narządu żucia
In the article we described the physiotherapeutic in
terventions employed in treatment of patients with tem
poro-mandibular disfunction.
The aims of physiotherapy are: to remove and reduce
pain, to reduce the excessive, muscular tension, to acti
vate the muscles with reduced tension or atrophic ones,
to improve the motorial coordination of the muscular
nervous system.
To the essential forms of the physiotherapy one can
count: thermotherapy, criotherapy, electrotherapy and
kinesytherapy. Physiotherapy is method that only assists
the basic prosthetic treatment of patients with temporo – mandibular disfunction, especially its pain forms. In
dications and contraindications for this kind of inter
ventions were described. Physiotherapy is a section of
physical medicine. What is important is the choice of
physiotherapeutic treatment method, the stage of illness
on which the method is being applied and the sequence
of interventions. Their variety guarantees great power
of applications in the case of patients with temporo
mandibular disfunction.
Fizjoterapia to dział medycyny fizykalnej.
Początki tej metody sięgają zamierzchłej przeszło
ści (460-380 p.n.e.), a pierwotnie jej stosowanie
ograniczało się do wykorzystania promieni sło
necznych, wód mineralnych czy naturalnych źródeł
prądu elektrycznego jakimi były niektóre gatunki
ryb. Pojęcie to obecnie obejmuje kinezyterapię, fi
zykoterapię i masaż. Kinezyterapia to różne formy
ćwiczeń fizycznychmającychnaceluusprawnienie
chorych organów. Fizykoterapia to zabiegi fizyczne
stosowane w celach leczniczych, które wywierają
pozytywny wpływ na organizm. Celem fizjoterapii
jest usuwanie i łagodzenie bólu, zmniejszanie nad
miernego napięcia mięśni i skutków wzmożonej ich
aktywności, poprawa koordynacji ruchowej układu
mięśniowo-nerwowego oraz wywieranie korzyst
nego wpływu na stan psychofizyczny chorych (1).
Jedną z form fizykoterapiijestelektrolecznictwo,
w którym wykorzystywane są prądy: stałe, zmienne
i prądy o różnej częstotliwości. Na ryc. 1a przedsta
wiono aparat do zabiegu jonoforezy.
Zabieg jonoforezy polega na wprowadzeniu jo
nów leków ulegających dysocjacji elektrolitycznej
w wodzie przez nieuszkodzoną skórę za pomocą
prądu galwanicznego. Jest to sposób ograniczone
go, miejscowego podawania zdysocjowanych le
ków. Istotny jest fakt, czy składnik leku jest anio
nem czy kationem. Tylko wówczas można czynną
elektrodę połączyć z właściwym biegunem prądu,
co warunkuje wnikanie leczniczych jonów przez
ujścia gruczołów potowych i łojowych do wnętrza
skóry, skąd zachodzi powolna resorpcja drogą dy
fuzji do głębiej położonych warstw tkanek, nawet
jeszcze 48 godzin po zabiegu. Aby wprowadzić jo
ny danego leku o określonym znaku, należy umie
ścić podkład nasycony roztworem tego leku pod
odpowiednią elektrodę. W celu wprowadzenia jo
nów dodatnich lek daje się pod anodę, natomiast
jonów ujemnych pod katodę (2). Jonoforezę stosu
jemy w stanach pourazowych (stłuczenia, zwich
nięcia, bliznowacenie, zrosty), stanach przeciąże
niowych, przewlekłych procesach zapalnych i zwy
rodnieniowo-zapalnych, w ostrych lub przewle
kłych stanach bólowych (neuralgie), szczękościsku,
nadwrażliwości bólowej zębów i bólach poopera
cyjnych. Zabiegi możemy stosować codziennie w
serii 10–ciu, czas trwania jednego zabiegu wyno
si 10-12 minut. Leki stosowane w jonoforezie to
między innymi: Ibuprofen, Traumon, Naproksen,
Hydrocortizon, Diklofenak.
Przez pojęcie terapii ultradźwiękowej rozumie
my wykorzystanie drgań mechanicznych o często
tliwości większej niż 20 kHz do celów leczniczych
lub rehabilitacyjnych. Zasada ich działania opiera
się na odwróconym zjawisku piezoelektrycznym
kryształów związków chemicznych (najczęściej ty
tanian baru). Zjawisko to zostało odkryte w 1880
roku przez braci Jakuba i Piotra Curie przy badaniu
właściwości kwarcu. Na ryc. 1b przedstawiono apa
rat do ultradźwięków, a na ryc. 1c zabieg wykony
wany przy pomocy głowicy ultradźwiękowej
